Różnice między low-code a no-code

Mamy 2022 rok. Potrzeba do zatrudniania programistów i budowania skomplikowanych aplikacji stopniowo odchodzi od sfery biznesu. Narzędzia low-code oraz no-code nie są już tylko trendem, a praktycznym rozwiązaniem wykorzystywanym przez około 77% przedsiębiorstw*. Systemy, którymi dysponujemy umożliwiają nam projektowanie własnych aplikacji z podstawowymi funkcjami, bez posiadania wiedzy z zakresu programowania. Wyłącznie przez sam dostęp do odpowiedniej platformy low-code, bądź no-code, jesteśmy w stanie stworzyć systemy automatyzujące przepływ pracy w firmie bez żadnego kodu. Dotyczy to zarówno przepływu dokumentów, integracji procesów, monitorowania zadań czy wdrażania nowych procedur. O kompleksowych systemach oferujących owe rozwiązania pisaliśmy w artykule System workflow – czym jest i dlaczego warto go wdrożyć?

Czym jest platforma low-code?

System low-code jest techniką programowania, która nie wymaga pełnej specjalistycznej wiedzy, ani długich linii kodu. Podstawowa znajomość danego języku programowania, wystarcza nam, by stworzyć pełnoprawne strony w dużo krótszym czasie. Dzięki platformom low-code, deweloperzy są w stanie dużo sprawniej i elastycznie tworzyć rozbudowane aplikacje. Wykorzystanie uniwersalnych zastosowań sprawia, że jesteśmy w stanie zrealizować swój projekt niezależnie od branży, czy funkcji, która nas interesuje.

Nie jest to rozwiązanie idealne, gdyż bez profesjonalnej wiedzy, nie będziemy w stanie ingerować w kreowane przez nas produkty. Low-code jest natomiast idealnie przeznaczony dla programistów i samouków, którzy mogą tworzyć aplikacje w krótszym czasie, nie rezygnując z możliwości customizowania elementów poprzez edycję kodu.

Co to jest no-code? Jakie są korzyści?

Bardzo podobnym trendem są systemy no-code, które całkowicie nie wymagają znajomości programowania. Każdy człowiek posiadający dostęp do tych funkcjonalności, jest w stanie samodzielnie zaprojektować system obiegu pracy, czy własną aplikację do kontaktu z klientami. Program załatwia wszystko za nas, pozostawiając nam jedynie przeciąganie gotowych elementów i ustawianie ich według naszego życzenia, tak zwaną metoda drag-and-drop (z angielskiego przeciągnij i upuść).

Pozwala to ograniczyć koszty związane z zatrudnianiem programistów, czy projektowaniem strony. Rozwiązania te zdobywają popularność również z innych powodów. Są dużo prostsze w obsłudze, więc pozwalają nie tylko na oszczędzenie czasu, ale również dają nam elastyczność. Marki takie jak Shopify, czy WordPress udowodniły, że platformy no-code potrafią być idealnym rozwiązaniem nawet dla bardziej rozwiniętych przedsiębiorstw.

Podobnie jednak do systemów low-code, jesteśmy mocno ograniczeni funkcjonalnościami aplikacji oraz możliwościami dostosowywania elementów strony. Rozwiązanie to nie jest w stanie zastąpić pełnego języku programowania i wszystkich jego zastosowań, co jednak nigdy nie było celem platform no-code

Low-code vs no-code – jakie są różnice?

Naturalnie kluczową cechą dzielącą oba rozwiązania, jest próg wejścia. Jeżeli nie posiadamy żadnej wiedzy programistycznej, jesteśmy zmuszeni do korzystania z narzędzi no-code. Jest ono dużo łatwiejsze w obsłudze, dzięki czemu każdy pracownik może dokonywać zmian lub tworzyć systemy do niego dopasowane (o ile ma odpowiednie uprawnienia). Ograniczeni jesteśmy jedynie funkcjonalnościami programu.

Elastyczność platformy

W tym miejscu pojawiają się platformy low-code, które oferują znacznie większą elastyczność oraz kontrolę. Są one niezwykle użyteczne w procesie integracji z aplikacjami firm trzecich, ponieważ opierają się na standardach przyjętych międzynarodowo. Nie są również tak bardzo uzależnione od nadrzędnej platformy. Wiąże się to jednak z pewną przeszkodą. Mianowicie aktualizacja platformy, czy wprowadzanie nowych rozwiązań, może powodować problemy z kompatybilnością i wymaga regularnego testowania. Natomiast, narzędzia no-code z natury uodpornione są na wszelkiego rodzaju błędy, gdyż nie posiadają zewnętrznie dodawanego kodu, który mógłby ingerować ze standaryzowanymi elementami.

Połączenie z API

Z punktu widzenia deweloperów, główną różnicą między low-code, a no-code, jest brak połączenia platformy z systemem backendowym, czy interfejsem programowania aplikacji (API), w przypadku narzędzi no-code. Innymi słowy nasze możliwości łączenia się z narzędziami i systemami spoza naszej platformy są nieco bardziej ograniczone, jednak dzisiejsze programy no-code wynagradzają to obszernym zakresem wtyczek, służących do łączenia się z zewnętrznymi serwisami.

No-Code / Low-Code – co wybrać?

Wyżej wymienione punkty sprowadzają się do jednej kluczowej różnicy. W narzędziach typu low-code jesteśmy w stanie stworzyć precyzyjne aplikacje wykorzystujące autorskie rozwiązania oraz samodzielnie stworzone procesy logiczne. W praktyce znaczy to, że możemy stworzyć niemal każdy program jaki wymyślimy, niezależnie od jego stopnia zaawansowania. No-code nie pozwala nam na taką swobodę, umożliwiając kreowanie wyłącznie ustandaryzowanych aplikacji, przewidzianych przez platformę.

Co jest lepsze – platformy no code czy low code?

Zarówno aplikacje no-code, jak i low-code mogą zaoferować istotną wartość dla różnego rodzaju przedsiębiorstw. Pozwalają zmniejszyć wydatki oraz czas poświęcony na tworzenie własnych systemów, zachowując przy tym elastyczność.

Pomimo, iż narzędzi tych nie damy radę wykorzystać do zbudowania zaawansowanych serwisów e-commerce, czy unikalnych designów UX/UI, ich zastosowanie znaleźć można niemal w każdej branży.

Jeżeli posiadasz firmę ze skromnym budżetem, bądź poszukujesz najprostszych rozwiązań biznesowych do kontrolowania przepływów twojej pracy, platformy no-code pomogą ci niskim kosztem uporać się z problemami.

Natomiast w przypadku tworzenia bardziej skomplikowanych systemów, optymalnym rozwiązaniem dla skrócenia czasu pracy programistów oraz ułatwionej integracji systemów innych firm, będzie aplikacja typu low-code.

* https://www.mendix.com/resources/the-state-of-low-code-report/